เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น ในครอบครัวที่เป็นข้าราชการ วัยใกล้เกษียณอายุราชการ

บทความวันที่ 26 พ.ย. 2558, 00:00

มีผู้อ่านทั้งหมด 10578 ครั้ง

ผู้ชายที่ไว้ใจได้ คือผู้ชายที่ตายไปแล้ว

    เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น ในครอบครัวที่เป็นข้าราชการ วัยใกล้เกษียณอายุราชการ หญิงสาววัยเดียวกัน มาพร้อมลูกสาวลูกชาย ทุกคนมีครอบครัวหมดแล้ว  ลูกชายเล่าว่าคุณพ่อเปลี่ยนไป สงสัยจะมีกิ๊ก  สืบเบื้องต้นหญิงคนนั้นเป็นแม่หม้ายทำงานเป็นข้าราชการกรมเดียวกันแต่คนละกอง   และน่าจะคบกันมานานแล้ว แต่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย เพราะคุณพ่อเนียนมาก  อีกไม่กี่เดือนคุณพ่อจะเกษียณ เลยเกรงว่าเงินบำเหน็จบำนาจที่จะได้รับไม่เหลือถึงคุณแม่ และครอบครัว เพราะคุณพ่อบอกว่าถ้าเกษียณขออยู่คนเดียวและจะไปซื้อที่ดินปลูกบ้านอยู่คนเดียว  ที่มาหานักสืบเพราะได้ข่าวว่าหญิงที่เป็นกิ๊ก จะไปสัมมนาที่จังหวัดลำปาง  คุณพ่อมาบอกว่าต้องไปราชการที่จังหวัดกระบี่ มันเป็นวันตรงกัน และบังเอิญไปเจอเบอร์โทรศัทพ์จองโรงแรมจังหวัดลำปาง  ไม่รู้ว่าจองให้ใครหรือคุณพ่อจะแอบไปที่นั่น จึงอยากนักสืบกุ้งไปเก็บหลักฐานเพื่อใช้ทางกฎหมายถ้าคุยกันรู้เรื่อง งานนี้ลูกชายเป็นคนประสานงานแทนแม่  เพราะกลัวเธอเป็นลม รับไม่ได้  เธอเอ่ยว่า “ แก่จะเข้าโลงอยู่แล้ว ยังไม่เจียมสังขาร” สีหน้าเธอดูเคร่งเครียดมาก เธอบอกว่าสามีเป็นคนดีมาตลอด ไม่เคยระแคะระคายมาก่อน พอรู้ก็ช๊อค เรื่องรายละเอียดให้ติดต่อผ่านลูกชาย   สามีบอกจะไปสัมมนาที่กระบี่เธออยากรู้จริงๆว่าทำไมไปตรงที่กับหญิง ก็มีสัมมนาเหมือนกัน  เมื่อถึงกำหนดทำงาน ดิฉันเช็คไปที่โรงแรม..ที่จังหวัดลำปาง ได้รับข้อมูลว่ามีชื่อเป้าหมายจองโรงแรมไว้จริงแต่ไม่รู้จองให้ใคร  อยากรู้ว่าใครไปพักนั้นต้องไปดูให้เห็นกับตา งานนี้ดิฉันเดินทางไปเองพร้อมลูกทีมอีกคนคือแนนซี่  เราออกเดินทางจากกรุงเทพแต่เช้า ถึงลำปางก็บ่ายแก่ๆ ไม่เห็นเป้าหมายและไม่ทราบว่าพักห้องไหน  เราจัดการจองพักที่โรงแรมนี้เช่นกัน ถึงแม้จะยังไม่เห็นเป้าหมายก็ตาม  คืนนี้เราจะไม่นอนกัน จะนั่งเฝ้าจนกว่าจะเห็นเป้าหมายว่ามาหรือไม่มา  เวลาผ่านไปถึงสามทุ่ม ไม่เห็นแม้แต่เงา โชคดีชั้นล่างของโรงแรมมีคอมพิวเตอร์ไว้ให้สำหรับแขก นั่งเล่นไปชะเง้อไป ยุงก็กัด  เวลาเกือบเที่ยงคืนเห็นชายหญิงเดินเข้ามาที่ล๊อบบี้  หวานแว๋วเหมือนคนรักเพิ่งแต่งงาน ดูจากหนังหน้าทั้งสองอายุไม่น้อยกว่า 50 ปีแน่ เห็นหน้าชายคล้ายๆคนในรูป จึงรีบคว้ามือถือถ่ายส่งให้ผู้ว่าจ้างดู  คำตอบคือชายคนที่สวมเสื้อสีม่วงกางเกงห้าส่วนนั่นคือคุณพ่อ ส่วนหญิงอาจจะเป็นกิ๊กพอได้คำตอบ เป้าหมายขึ้นลิทฟ์ไปแล้ว  แนนซี่รีบวิ่งจะเข้าลิฟท์ไปด้วย แต่ไม่ทันประตูปิดทันที แนนซี่รีบวิ่งขึ้นบันไดหนีไฟไปชั้น 6 ตามที่เป้าหมายกด เห็นหลังเป้าหมายเข้าห้องพักพอดี ห้อง 6604  แนนซี่ลงลิฟท์ ลิ้นห้อยพูดภาษาคนไม่รู้เรื่องเลย “เหนื่อยละซิ..นี่แหล่ะผลของการกินแล้วนั่งนอน ไม่ยอมออกกำลังกาย” พี่มาลองวิ่งดูดิ เหนื่อยแทบตาย แนนซี่บ่น  พอรู้ห้องเป้าหมายแล้วดิฉันพาแนนซี่กินข้าวต้มปลอบใจ แล้วรีบกลับมานอน เพราะเช้าต้องตื่นมาดักรอถ่ายรูปเป้าหมายอีก  ....เช้าวันใหม่ อาหารเริ่มตั้งแต่ 06.00 น. เวลาผ่านไปสองชั่วโมงแล้วไม่เห็นเป้าหมายลงมากินข้างเลย ไปไหนเนี่ย  ไม่รู้จะกินอะไรแล้ว อิ่มไปหมด เลยเดินออกมาแอ๊คชั่นถ่ายรูปเล่นหน้าโรงแรม.. 8.30 น. เป้าหมายลงลิฟท์มาไม่กินข้าว เดินไปที่ลานจอดรถ ขึ้นรถคันหนึ่ง ซึ่งคิดว่าคงเป็นรถเช่า ชายเป็นขับไปส่งหญิงที่ศูนย์การศึกษา ผ่ายหญิงลงไปสัมมนา ชายกลับมาที่ห้องพัก เราตัดสินใจเฝ้าชายดีกว่า ยังไงก็ต้องไปรับหญิงอยู่แล้ว  เป็นตามคลาดหมายพอเที่ยงชายออกจากโรงแรมไปรับหญิง แล้วไปทานข้าวข้างนอกกันสองคน ขับรถวนไปวนมา เราก็คิดว่าเป้าหมายรู้ตัวเปล่าน๊า! ขับจอดๆ อยู่นั่นแหล่ะ แต่เอ๊ะ เราก็ไม่ได้เข้าใกล้นี่น่า ที่แท้หลงทางนี่เอง คงไม่รู้จักเส้นทาง  สุดท้ายก็ไปแอบกินไก่ย่างกันสอง เราจะกินด้วยก็ไม่ได้เพราะในร้านมีลูกค้าสองคนคือเป้าหมาย ต้องนั่งทนตากแดดในรถ น้ำลายไหล หิวไก่อ่ะ (แนนซี่บ่น) เดี๋ยวซิเสร็จงานจัดเต็มที่เลย “จิงดิ” แนนซี่เน้นอีก  เป้าหมายออกจากร้านอาหารตรงไปที่โรงแรม  เราคิดว่าเขาคงแวะมาเอาของ ที่ไหนได้สงสัยหนีสัมมนา เข้าห้องหายไปเลย  เราหาทางเก็บหลักฐานขณะที่เป้าหมายทั้งสองออกจากห้องพักด้วยกัน โชคดีจอดรถบนถนนมองเห็นประตูห้องพักเป้าหมายพอดี สามารถส่องกล้องขึ้นไปเก็บภาพได้ชัดแจ๋ว เรารีบตั้งกล้องในรถ ซึ่งแดดจัดมาก  เวลาผ่านไป 3-4 ชั่วโมงก็ไม่เห็นเป้าหมายออกจากห้อง “บ้าไปแล้ว  ทำอะไรไม่สัมมนาหรือไง” เราสองคนจะสุกเพราะแดดเผาอยู่แล้วแต่ก็ทนเอาเพราะต้องการเก็บภาพเด็ด เสื้อที่ใส่ไปถอดทีละชิ้น เอาที่บังแดดปิดรอบคัน ใครเดินผ่านไปก็ส่องดูว่ามีคนอยู่ในรถหรือเปล่า เราก็เงียบสนิท ทำเหมือนไม่มีคนอยู่ ซึ่งตรงข้ามเป็นร้านค้าด้วย จากบ่ายโมงถึงห้าโมงเย็น เป้าหมายทั้งสองออกจากห้อง “เฮ้ยอยากบ้า กว่าจะได้ภาพมันทำไมยากเย็นแบบนี้นะ” ท่องไว้ๆ เราเป็นนักสืบเราทำได้ ภาระกิจวันนี้เรายังไม่จบแค่นี้ เราจะเฝ้าจนกว่าเป้าหมายจะเข้านอน พรุ่งนี้เราต้องทำเหมือนเดิมคือตื่นมานั่งรอเป้าหมายตั้งแต่เช้า  พนักงานโรงแรมจำได้ “พวกพี่นี่นอนดึกตื่นเช้านะ” ก็โรงแรมมีอยู่ไม่กี่ห้องเขาจำแขกได้ทุกคน  เช้าวันนี้เป้าหมายทั้งสองลงมาทานอาหารเช้า  แต่ดูเหมือนจะยังไม่อาบน้ำ  เราเก็บหลักฐานไว้หมด ห้องกินข้าวเล็กๆ  เดินไปตรงก็เจอกัน  เรารีบอิ่มและไปตั้งหลักข้างนอกกัน  เกือบเที่ยงเป้าหมายทั้งสองเดินหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้ามาเช็คเอ้าท์ ขับรถไปที่สถานีรถไฟ ฝ่ายชายหิ้วกระเป๋าลงไป  เดินไปพร้อมหญิงจูงมือกันเหมือนคู่รัก ไปที่ชานชลา  ชายนั่งรอที่สถานี หญิงขับรถกลับไปที่สถานที่สัมมนา   เข้าไปสัมมนา  เราเลยรู้ว่าเป้าหมายชายคงไปกระบี่ต่อ หญิงคงหนีสัมมนามาเที่ยวกันชาย  พอชายกลับก็ไปสัมมนาต่อ แอบกินเค้าคงจะอร่อยและตื่นเต้นดีนะ หมดภาระกิจของนักสืบแล้ว 2 คืน 3 วัน ได้ภาพหลักฐานมากมาย..เรื่องอนาคตเราไม่รู้ แต่วันนี้เราทำงานตามความประสงค์ของลูกค้าสำเร็จแล้ว อะไรก็แล้วแต่ถ้าไม่เห็นกับตาอย่าเพิ่งเชื่อ.....ทุกปัญหามีทางออก  นึกอะไม่ออกปรึกษานักสืบกุ้งได้