ถ้ารู้ว่าสามีไปมีกิ๊กแต่เป็นชายคุณจะทำอย่างไร

บทความวันที่ 26 ส.ค. 2556, 00:00

มีผู้อ่านทั้งหมด 15091 ครั้ง

สามีฉันเป็น..เกย์

            ถ้ารู้ว่าสามีไปมีกิ๊กแต่เป็นชายคุณจะทำอย่างไร  คงกลืนไม่เข้าคลายไม่ออก หญิงสาวคนหนึ่งแต่งงานกับสามีชาวญี่ปุ่นมา 18 ปี ไม่มีบุตรด้วยกัน แต่มาอยู่ที่เมืองไทย สามีทำงานเป็นฝ่ายบริหารของบริษัทญี่ปุ่นในประเทศไทย  ส่วนเธอก็เป็นฝ่ายบัญชีในบริษัทเดียวกัน สามีเป็นคนชอบทำร้านอาหาร จึงได้ลาออกไปทำในสิ่งที่ตนเองรักและชอบ เธอก็ไม่ขัดใจสามี 

หลังจากเริ่มทำร้านอาหาร พฤติกรรมก็เริ่มเปลี่ยนไป กลับดึก อ้างงานยุ่ง ต้องเคลียร์งาน  เธอไปแอบถามลูกน้องสามีก็บอกว่าออกจากร้านไปตั้งแต่สองทุ่ม เธอจึงไปแอบซุ่มดูและติดตามพฤติกรรมสามี วันหนึ่งบังเอิญเห็นสามีไปที่คอนโดแห่งหนึ่งแต่ไม่ทราบว่าไปทำอะไร เพราะไม่สามารถเข้าไปข้างในได้  พอสามีกลับบ้านด้วยความโมโห เธอซักถามสามี เขาอธิบายว่าไปพบเพื่อนเรื่องงาน เธอไม่เชื่อและด้วยความโมโหจึงขอเลิกกับสามี สามีบอกว่า “ได้” เธอเสียใจมากไม่คิดว่าสามีจะพูดแบบนี้ ยอมหย่าให้เธอง่ายๆ ตื่นเช้ามาต่างคนต่างไม่พูดเรื่องเมื่อคืน และใช้ชีวิตคู่แบบปกติเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น พอสามีกลับดึกด้วยความระแวง เธอชวนสามีทะเลาะจนสามีขอย้ายออกไปอยู่นอกบ้าน โดยไปเช่าคอนโดอยู่คนเดียว  เธอและสามีไม่เจอกันมาเกือบปี แต่มีโทรคุยกันบ้าง เธอต้องการเคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อยและไม่ต้องการแบ่งสินสมรสให้สามี ซึ่งมีบ้านและรถยนต์ เงินสดบางส่วน สิ่งที่เธอต้องการคือหลักฐานไว้เจรจาต่อรอง 

เธอจึงได้จ้างนักสืบ บุคลิกของสามีเป็นคนหน้าตาหล่อ สูง 180 ผิวขาว สวมแว่นสายตา  แว่นตาจะเด่นมากๆ  สีจี๊ดจ๊าดเป็นสัญลักษณ์ที่สังเกตง่าย สถานที่ทำงานซึ่งเป็นพลาซ่า มีร้านขายของทั่วไป ขายซื้อผ้า เครื่องออกกำลังกาย ร้านเครื่องนวดมาเปิดบูทแถวนั้นพอดีก็ได้โอกาสแฝงตัวเข้าไปใช้บริการ เป้าหมายปิดร้านอาหารประมาณสี่ทุ่มเศษ เดินลงบันไดเลื่อน พอเดินถึงริมถนนเรียกมอไซต์รับจ้าง หายวับไปกับตา  นักสืบเราก็ยืนอยู่บริเวณที่เดิมแหละ เดี๋ยวมอไซต์คันเมื่อกี้ที่ไปส่งเป้าหมายกลับมาให้เค้าไปส่งที่เดิมนั้นแหล่ะ เวลาผ่านไปเป็นชั่วโมง มอไซค์คันนั้นก็ไม่มาสักที เพราะจุดที่เป้าหมายขึ้นไม่ใช่วินแต่มันเป็นทางผ่าน  มาแล้วๆ...เสียงทีมงานตื่นเต้นรีบโบก พี่ๆๆๆๆๆ พี่จำได้มั้ยที่รับลูกค้าตรงนี้หน้าญี่ปุ่นๆๆ พี่ไปส่งที่ไหน เขาลืมเอกสารไว้ที่ร้าน เมื่อกี้วิ่งออกมาเรียกไม่ทัน เอกสารสำคัญด้วยนะพี่   “จำไม่ได้หรอกน้องพี่รับลูกค้าต้องหลายคน” พี่ช่วยนึกหน่อยนะผู้ชายสูงๆ หน้าญี่ปุ่นๆ นะ “ไอ้ตี๋ใส่แว่นใช่มั้ย”  “คะ..คะ..พี่” อ๋อ!! ไปส่งที่คอนโดหัวโค้งโน่น “งั้นพี่ไปส่งหนูหน่อยนะจะเอาสารไปให้นาย” (ว่าไปโน่น...) มอไซค์ส่งหน้าคอนโดบ้านกล้วย “ที่นี่แหละครับ” “เท่าไหร่พี่”  “ยี่สิบ” อ้าวให้พี่ไม่ต้องถอน นักสืบส้มเช้งควักแบงก์ 50 ให้ พอเจอที่อยู่ก็เรียกทีมงานมาสมทบ   คอนโดนี้ติดถนนไม่มีที่นั่ง ทางเข้ามี รปภ. นั่งเฝ้า “ตั๊กกี้เธอหน้าตาอีสาน ไปตีสนิทกับยามหน่อยซิ” ว่าไงนะพี่ “ก็เธอน่ะไปหาเรื่องคุยกะยามซื้ออะไรแก้ง่วงไปด้วย”เวลาผ่านไปชั่วโมงกว่า ตั๊กกี้เดินออกมาทำท่าทางเหมือนจะเรียกรถกลับแต่พยักหน้าให้ส้มเช้งไปเจอกันข้างหน้าอีกซอย  ตั๊กกี้เล่าให้ส้มเช้งและทีมงานฟังว่าได้คุยกับรปภ.หลายเรื่อง และวกเข้าหาเป้าหมาย รปภ.บอกว่าพักอยู่ที่นี่มาประมาณเกือบปี พักคนเดียวไม่เห็นมีหญิง ตั๊กกี้เธอคุยกะยามหรือเขาถึงบอก “หลายเรื่อง ก็บอกว่าเขาทำงานร้านอาหารญี่ปุ่น เพื่อนให้มารอแถวนี้ คุยไปคุยมาก็เลยเข้าเรื่อง” “เจ๋งนะ!” วันนี้เรากลับไปพักกันก่อนพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน

บ่ายสามโมงของวันรุ่งขึ้นซึ่งตรงกับวันศุกร์ ส้มเช้ง ตั๊กกี้ จ๊ะจ๋า (ชื่อนักสืบคะ น่ารักซะ) ทุกคนประจำจุดที่วางไว้  เห็นเป้าหมายทำงานอยู่ในร้าน   วันนี้เป้าหมายเคลื่อนไหวเยอะ ห้าโมงพาลูกน้องในร้านไปนั่งทานอาหารในร้านเอ็มเคสุกี้ หนึ่งทุ่มไปธนาคารนำเงินไปเข้า  ลูกค้าเข้าร้านก็ไม่ค่อยเยอะนะแต่อาหารแพงใช้ได้ เราไปลองมาแล้วแต่แพงมากขอบอก วันนี้ปิดร้านเร็วกว่าปกติ ไปยืนรอมอไซค์เหมือนเดิม วันนี้เรารู้แล้ว เราเตรียมมอไซค์ส่วนตัวมาเอง ขับขี่โดยนักสืบตั้กกี้ ต้องคอยบอกตลอดซ้ายขวา ตั๊กกี้สายตาไม่ค่อยดี เป้าหมายกลับมาที่คอนโดที่พัก หายไปชั่วโมงกว่า ประมาณห้าทุ่ม เห็นคนรูปร่างคล้ายเป้าหมายเดินออกมา ทุกคนเพ่งมองไปที่ชายคนนั้นไม่มั่นใจว่าใช่เป้าหมายหรือเปล่า แต่เอ๊ะทำไมแต่งหน้าทาปาก เขียนคิ้วโก่งขนาดนั้น เปลี่ยนซื้อผ้าแต่กระเป๋าสะพายใบเดิม แว่นกรอบสีแดงอันเดิม ใช่แน่นอน เป้าหมายเรียกแท็กซี่ ไปที่สีลม ซอย 4 เข้าไปร้านสปา นวดตัวประมาณ 2 ชั่วโมง ออกจากร้านสปาเดินไปที่บาร์เหล้า เจอหนุ่มหล่อเข้ม ล่ำ คนหนึ่งนั่งดริ้งไปคุยกันไปท่าทางสนิทสนม ส้มเช้งแอบถ่ายรูปไว้ตลอด เขาเป็นคู่ขากันหรือเปล่าเนี่ย  (ส้มเช้งถาม) จะบ้าเหรอเขามีเมียนะเว้ย เวลาเกือบเที่ยงคืนทั้งสองหนุ่มพากันเข้าไปที่ผับแห่งหนึ่ง ก้าวเข้าไปต้องถอยหลังออกเลย เราข้างในมีแต่ผู้ชาย สอบถามเด็กหน้าร้านได้ความว่า เป็นบาร์เกย์  จึงส่งนักสืบตั๊กกี้เข้าไป ตั๊กกี้หายเข้าไปประมาณครึ่งชั่วโมงเดินออกมา สะบัดแข้งสะบัดขาท่าทางขยะแขยง  “เป็นไงตั๊กกี้” มันพันแข้งพันขานะพี่ “อะไรของแกว่ะ” มันเป็นเกย์นะพี่  เป้าหมายต้องเป็นเกย์แน่เพราะมันนั่งนัวเนียกับคนหนุ่มคนนั้นที่นั่งดื่มด้วยกันก่อนเข้าไป ดิฉันได้ข้อสรุปแล้วว่า ที่เป้าหมายไม่กลับไปหาเมียเลยนั้นเป็นมีกิ๊กใหม่แล้วแต่เป็นชายด้วยกัน ดิฉันนำเรื่องนี้ไปเล่าให้เธอฟังพร้อมภาพถ่ายประกอบ “นี่มันเป็นเกย์หรือนี่” เธอบอกว่าหลังๆ สามีไม่ค่อยจะถูกเนื้อต้องตัว แบบนี้ต้องหย่าแน่นอน  ก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไรต้องให้แน่ใจหรือมีหลักฐานก่อน มิฉะนั้นอาจเสียใจไปตลอด