วันนี้นักสืบกุ้งจะนำเรื่องของหนุ่มใหญ่ท่านหนึ่งมีอาชีพเป็นนักธุรกิจ

บทความวันที่ 2 พ.ค. 2566, 09:59

มีผู้อ่านทั้งหมด 965 ครั้ง

หลงผิด
            วันนี้นักสืบกุ้งจะนำเรื่องของหนุ่มใหญ่ท่านหนึ่งมีอาชีพเป็นนักธุรกิจเป็นมือบริหารของบริษัทใหญ่หลายแห่งในประเทศไทย เป็นนักบริหารมืออาชีพ เค้าโทรศัพท์ติดต่อหานักสืบกุ้งโดยตรงบอกว่ามีเรื่องจะให้ช่วยเหลือ จะให้ติดตามพฤติกรรมหญิงสาวคนหนึ่งอายุประมาณไม่เกิน 30 ทำงานบริษัทสงสัยในพฤติกรรมว่าหลังจากเลิกงานแล้วไปพบปะกับใครที่ไหนบ้าง ครั้ง แรกที่คุยกันเราก็เข้าใจว่าเป็นลูกสาวเพราะเขาทราบข้อมูลของหญิงสาวค่อนข้างละเอียด  ดิฉันไม่ได้ซักถามข้อมูลอะไรมากนักเมื่อรับข้อมูลมาเราก็วางแผนเริ่มติดตามพฤติกรรมหญิงสาวทันทีเมื่อเราเริ่มทำงานปัญหาเริ่มเกิดขึ้นเนื่องจากว่าผู้ว่าจ้างนักบริหารคนนี้ต้องการความคืบหน้าทุก 5 นาทีซึ่งมันยุ่งยากมากสำหรับนักสืบเราที่จะต้องรายงานทุก 5 นาที สายตาก็ต้องจับจ้องอยู่ที่เป้าหมายและจะต้องมานั่งพิมพ์ข้อมูลตอบโต้ตลอดเวลาแบบนี้ถ้าไม่อ่าน LINE หรือตอบโต้ข้อความกลับทันที เขาก็จะใช้วิธีการโทรศัพท์เข้ามาทันทีบางครั้งนักสืบทำงานอยู่ไม่สะดวกในการรับสายของผู้ว่าจ้างเค้าก็จะใช้วิธีการโทรหานักสืบทุกคนซึ่งนักสืบแต่ละคนนั้นที่เฝ้าเป้าหมายอยู่กันคนละจุด  และทุกคนก็สื่อสารกันตลอดเวลา มันก็เลยทำให้นักสืบไม่สามารถรับโทรศัพท์ผู้ว่าจ้างโดยตรง ก็เดือดร้อนดิฉันสิคะหัวหน้าทีมโทรศัพท์มาโวยวายฉันว่าทำไมนักสืบไม่รับโทรศัพท์ ดิฉันก็รีบสอบถามไปที่ทีมงานนักสืบทันที ทีมงานก็ได้อธิบายการทำงานต่างๆว่าไม่สามารถจะพูดคุยหรือรับโทรศัพท์ได้ในบางสถานการณ์และในบางสถานที่มันไม่เหมาะเพราะบางทีกำลังติดตามเป้าหมายอยู่มันอาจจะพลาดหรือเป้าหมายหลุดสายตาได้ดิฉันจึงโทรศัพท์กลับไปหาผู้ว่าจ้างได้อธิบายให้ฟังเหมือนจะเข้าใจแต่ก็ไม่เข้าใจโวยวายไม่หยุด ดิฉันจึงต้องใช้ไม้ตายโวยวายกลับไปบ้างและถ้าไม่หยุดจิกหรือตามจี้ตลอดเวลาแบบนี้ จะหยุดการทำงานทันทีเมื่อใช้ไม้นี้ได้ผลแฮะ! เค้าหยุดพฤติกรรมตามจิกจี้ทันทีอารมณ์เย็นขึ้นและก็ไม่พูดมากเท่าไหร่ แต่ก็ยังสอบถามเป็นระยะอยู่ดีช่วงสองวันแรกไม่ค่อยมีอะไรเกิดขึ้นเนื่องจากว่าเป้าหมายหญิงสาวทำงานเสร็จหลังจากเลิกงานก็มุ่งตรงกลับบ้านทันที จุดสำคัญอยู่ที่ว่าวันที่สามที่เราทำงานเป็นวันศุกร์และต่อเนื่องเสาร์และอาทิตย์  เราก็เริ่มฟังพฤติกรรมตามปกติแต่หลังจากเลิกงานแล้วเป้าหมายได้ไปสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งสอบถามผู้ว่าจ้างแล้วก็ไม่ทราบว่าสถานที่ตรงนั้นเป้าหมายไปหาใคร เราจึงได้เฝ้าพฤติกรรมอย่างใกล้ชิด เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงเป้าหมายหญิงสาวคนนี้ก็ได้นั่งรถยนต์ออกไปพร้อมกับชายคนหนึ่งที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน  เราได้รายงานให้ผู้ว่าจ้างทราบ เค้าได้สั่งให้ทีมงานติดตามติดห้ามพลาดเด็ดขาดว่าทั้งสองคนไปไหน ซึ่งขณะที่ทีมงานติดตามไปนั้นรถของเป้าหมายขับเร็วมากและมุ่งหน้าออกต่างจังหวัดซึ่งไม่มั่นใจว่าจะตามไปทันหรือไม่ ผู้ว่าจ้างได้สอบถามสถานที่ที่เป้าหมายมุ่งหน้าไปและได้ขับรถตามไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งในขณะนั้นดิฉันเกรงว่าจะมีปัญหาเพราะดูลักษณะแล้วกลัวจัง เพระผู้ว่าจ้างเป็นคนอารมณ์ร้อนจึงได้ขับรถตามออกไปด้วยอีกคัน ซึ่งได้เว้นระยะห่างไปพอสมควรในระหว่างทางนั้นเป้าหมายได้แวะที่ปั๊มน้ำมันแวะทานข้าวซื้อของในร้านสะดวกซื้อมากมายหลายอย่างใส่รถไปมุ่งหน้าไปต่างจังหวัดที่ไม่ไกลจากกรุงเทพมากนักและเข้าไปในรีสอร์ทแห่งหนึ่ง ทั้งสองคนก็ไปพักในรีสอร์ทนั้นเมื่อผู้ว่าจ้างทราบก็เกิดอารมณ์โมโห เราคิดว่าจะโมโหทำไมลูกสาวมีแฟนก็ไม่น่าจะโกรธขนาดนี้สุดท้ายมารู้ความจริงว่าหญิงสาวที่ให้เราติดตามดูพฤติกรรม นั้นเป็น กิ๊ก ที่ผู้ว่าจ้างเลี้ยงดูไว้ มิน่าล่ะถึงได้จิ๊กจี้อะไรขนาดนั้น เมื่อไปถึงรีสอร์ททีมงานไปถึงก่อน ผู้ว่าจ้างก็ใกล้ถึงแล้วแต่เกรงว่าเป้าหมายจะเห็นรถและจำได้จึงได้วางแผนกับทีมงานว่าเอารถผู้ว่าจ้างไปซ่อน และทีมงานก็ไปเช่าห้องพักที่รีสอร์ทไว้อีกหลังนึงไม่ไกลจากห้องของเป้าหมายมากนัก
        เมื่อดิฉันติดตามไปถึงก็ได้เปิดรีสอร์ทอีกห้องนึงแต่ก็ไปนั่งสุมหัวประชุมกันในห้องของทีมงานที่มีผู้ว่าจ้างอยู่ด้วยหลังจากนั้นผู้ว่าจ้างก็ได้เล่าความจริงให้ฟัง ก็เริ่มเข้าใจจึงได้ปลอบผู้ว่าจ้างและเห็นใจให้คำแนะนำหลายอย่างกับผู้ว่าจ้างและก็ได้เตือนสติกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วย ทั้งคืนไม่ได้นอนเรานั่งคุยกันจนสว่างจนสว่างและแอบส่องดูเป้าหมายกับชายที่มาด้วยคาดว่าน่าจะเป็นแฟนของหญิงสาวแต่หญิงสาวคงแอบมาเป็นกิ๊กกับผู้ว่าจ้างอีกที เราเฝ้าดูเป้าหมายสองวัน ในรีสอร์ทผู้ว่าจ้างก็อยู่ในห้องไม่ได้ออกไปไหนเลย เพราะเกรงว่าเป้าหมายจะเห็น ส่วนเป้าหมายออกมาเดินเล่นถ่ายรูปทั่วรีสอร์ทดิฉันจึงออกไปซื้อเครื่องใช้ส่วนตัวและเสื้อผ้าชั่วคราวมาให้ผู้ว่าจ้างใส่ หลังจากเป้าหมายเช็คเอาท์ออกจากโรงแรมแล้วทางเราก็ได้เช็คเอาท์ตามบ้างก็ขับรถตามจากรีสอร์ทมาถึงกรุงเทพ ส่งจนเป้าหมายถึงที่พักและเราก็มานั่งปลอบใจกับผัวจ้างอีก ให้ทำใจและให้กำลังใจหลายอย่างทั้งนักสืบและผู้ว่าจ้าง ก็ได้ปรับความเข้าใจกันในสถานการณ์ช่วงที่ทำงานทุกคนก็ไม่โกรธกัน ผู้ว่าจ้างก็เข้าใจนักสืบเช่นกันหลังจากนั้นผ่านไปก็แยกย้ายกันไปหลายปี ซึ่งไม่กี่วันมานี้ผู้ว่าจ้างรายนี้ก็ติดต่อมาหาดิฉันอีกว่าจำเค้าได้ไหม? ซึ่งถ้าเคสไหนที่ฉันลงมือทำเองและพูดคุยเองจะจำลูกค้าได้เกือบทุกรายเพราะฉะนั้นไม่ต้องทบทวนเรื่องเดิม “ว่าวันนี้มีอะไรจะให้รับใช้ค่ะ” เขาล่าให้ดิฉันฟังว่า ตอนนี้เค้ากับหญิงคนนั้นกลับมาคบกันเหมือนเดิมแล้ว “ผมไม่อยากพูดคำว่าเค้าไปไม่รอดถึงกลับมา”  เล่าให้ดิฉันฟังอีกว่า “ถ้าเหตุการณ์วันนั้นไม่เกิดเค้า คงทำให้ครอบครัวเสียใจมากเพราะภรรยาเพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้ว” ตอนนี้ผมโสดก็เลยกลับมาคบกับหญิงสาวอีก ไม่ได้เลี้ยงดูอะไรเป็นเรื่องเป็นราวเพราะเค้าก็เข้าใจว่าหญิงคนนั้นก็อาจจะมีแฟนอีกคนหรือไม่ได้ปิดกั้นอะไรเขา เหตุการณ์วันนั้นแหล่ะถึงวันนี้ก็ไม่คิดเสียใจอะไรอีกแต่คิดและนึกถึงครอบครัวตัวเองว่าถ้า เค้าไม่ตัดสินใจจ้างนักสืบกุ้งสืบพฤติกรรมของหญิงคนนั้นก็จะไม่รู้เลยว่าหญิงสาวที่เขาคบด้วยนั้นมีแฟนอยู่แล้ว พอทราบพฤติกรรมเช่นนั้นเขาจึงกลับไปหาครอบครัวและทำดีกับครอบครัว ให้เวลากับภรรยา มากขึ้นจนกระทั่งภรรยามาตาย เค้าเองก็มาคิดได้ ซึ่งณ.วันนี้เค้านึกถึง นักสืบกุ้งจึงได้โทรศัพท์มาหาและพูดคุยด้วยเค้าบอกว่านักสืบกุ้งเป็นเหมือนแม่พระที่ให้กำลังใจเขาเมื่อครั้งนั้น และคิดว่าเราเป็นเพื่อนเขาคนหนึ่งถึงแม้ว่าจะต่างวัย ต่างสถานะ ดิฉันก็ดีใจที่เค้าเป็นผู้บริหารระดับสูงมาว่าจ้างเราให้ทำงานแต่ไม่คิดว่าเค้าจะนึกถึงเราและไม่ลืม  การเป็นเพื่อนกันได้นั้นไม่ต้องแยกว่าเราจะเป็นใครอายุเท่าไหร่ถ้าเราเข้าใจกันหรือมีสิ่งดีดีให้กันก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้นะคะ มีปัญหาปรึกษานักสืบกุ้งได้ค่ะ