เมียน้อย    (ตาสว่าง.....)

            คำ ๆนี้ หลายๆ รู้จักดี    พอพูดคำว่าเมียน้อย  คงอ๋อ  แล้วละซิ   นังพวกนี้คงชอบความสบาย   อยู่คอนโดหรูๆ  มีรถขับ โดยเฉพาะ รุ่น “แจ๊ส” ไปคิดเองนะว่ายี่ห้ออะไร  (นักสืบบอกแบบนี้เพราะเจอเมียน้อย ที่ติดตามพฤติกรรมมาส่วนใหญ่เค้าใช้แจ๊สกัน) และเงินเดือนสูง   ค่าใช้จ่ายของที่บ้านของเมียน้อย อาเสี่ย  หรือป๋า ต้องจ่ายให้หมด  (คนที่เลี้ยง)  แล้วแต่ละเรียกกัน   วันนี้นักสืบจะเล่าเรื่องของเมียน้อยในอีกมุมหนึ่ง    จากปากคนที่เลี้ยงเด็กไว้  (มีเมียน้อย)

            เฮียท่านนี้จ้างนักสืบเพื่อให้ติดตามพฤติกรรมของเมียน้อย เนื่องจากสงสัยในพฤติกรรมที่แปลก และผิดสังเกตุหลายอย่าง บางครั้งพูดวกวนยังงัยชอบกล (คงลืมว่าโกหกอะไรไว้ พอพูดอีกทีก็เลยลืม) เฮียบอกว่า “ผมจับโกหกได้หลายครั้ง  ทั้งๆที่ก็ทุ่มเงินให้ไม่อั้น เช่น ซื้อรถให้ขับ  มีคอนโดหรูให้อยู่ มีเงินเดือนให้ใช้สบาย  และค่าใช้จ่ายอื่นๆสามารถเบิกได้อีก”  (น่าอิจฉาเชียว)   เฮียพูดต่ออีกว่า “ซื้อคอนโดให้อยู่ก็ไม่อยู่บอกว่ากลัวเวลาพี่กลับบ้านใหญ่หนูกลัวผี” (ผีจับหัวมั้งเนี้ย!)  เมื่อออกคอนโดแล้วน้องเขาก็ต้องขับรถกลับบ้านทุกวัน ซึ่งบ้านพักอยู่ต่างจังหวัดรอบๆปริมลฑล   ขับรถไปถึงบ้านก็ใช้เวลาประมาณ หนึ่งชั่วโมง   

“ผมนัดให้น้องมาเจอทุกวัน” ซึ่งเมียน้อยของเฮียจะมาเจอกับเฮียที่คอนโดหรูแห่งหนึ่งในกรุงเทพ (ซื้อไว้อยู่ด้วยกันเวลานัดเจอ) เขาทั้งสองคนจะอยู่ด้วยกันวันละประมาณ 3-4 ชั่วโมง  พอประมาณตี 2  ก็แยกย้ายกันเพราะเฮียต้องกลับบ้านก่อนที่เมียหลวงจะตื่นมาไม่เจอ   

            ด้วยความสงสัยในพฤติกรรมของเมียน้อยเฮียจึงให้นักสืบติดตามพฤติกรรมดู  เพราะมีอะไรคาใจอยู่   นักสืบเริ่มปฏิบัติภาระกิจตั้งแต่ออกจากคอนโด   นักสืบขับรถตามเป้าหมายคือเมียน้อย    ซึ่งเส้นทางที่เป้าหมายใช้  มันคนละเส้นทางที่เป็นกลับบ้าน เอ๊ะ!  รึว่าเป็นทางลัด  ไม่นี่นา.. ในระหว่างขับรถไปเรื่อย อยู่ๆเธอก็กลับรถในที่ห้ามกลับซะยังงั้นแหล่ะ! อ้าว ....กลับก็กลับด้วยซิ ช่างหัวมันเถอะ ตำรวจหลับหมดแล้ว ดึกซะขนาดนั้น ขืนไม่ตามติดๆ เป้าหมายหายจะซวย     ก็งงเหมือนกันว่าเอ๊ะ เธอรู้ตัวเหรอ  แต่จู่ๆ ก็จอดรถข้างทาง (เอ้ย! งานเข้าหละซิ  ทำไมละ) เมื่อจอดรถได้เธอก็ลงจากรถวิ่งไปซื้อข้าวมันไก่มาหนึ่งห่อ (โล่งอก..คิดว่าสงสัยอะไร)     เมื่อจอดรถแล้วเธอก็ขึ้นรถขัยต่อไปอีก   ขับรถวนอีกแล้ว   เธอเช็คตัวเองหรือเปล่าน้า ว่ามีคนติดตาม (หรือหาทางกลับบ้านไม่ถูก  ( แต่เอ..ถ้าไม่มีอะไรไม่น่าจะกลัวว่าใครจะติดตามใช้ม้า) เธอระวังตัวมาก   แต่ยังงัย ก้อไม่พ้นฝีมือของนักสืบได้หรอกคะ  

            ปรากฎว่าในคืนแรกที่นักสืบติดตามไป เธอขับรถไปที่คอนโดอีกที่หนึ่งในกรุงเทพ  ซึ่งไม่ห่างไกลจากที่เดิมนัก  ใช้เวลาเดินทางแค่ประมาณ 20 นาที ก็รายงานให้เฮียทราบไป ว่าวันนี้สงสัยจะเหนื่อยมั้ง  ขี้เกียจขับรถหรือเปล่า    เฮียรับทราบก็โอเค “พรุ่งนี้ตามต่อนะ   ตามที่นัด ตีสามนะ” เฮียบอก

            นักสืบปฏิบัติภาระกิจวันที่ 2  เฮียนัดให้ติดตามเป้าหมายที่สถานที่แห่งหนึ่งซึ่งเธอก็ขับรถไปสถานที่ดังกล่าว  สถานที่เฮียบอกไว้  ได้เวลาประมาณ ตี 2  นักสืบเดินทางไปถึงจุดนัดพบ  แต่ไม่แน่ใจว่าใช่หรือ ลังเลอยู่ “แต่ไม่เป็นไรมีเวลาเหลืออีกตั้งชั่วโมง เดี๋ยวค่อยขับรถวนหาสถานที่นัด”  ในขณะที่นักสืบคิดในใจอยู่นั้น  ข้างหน้ามองไปรถของเป้าหมายขับมาจากไหนไม่ทราบ  มาจอดรถหน้าของรถนักสืบเลย  งงเลย!  มองดูนาฬิกาข้อมือ  “เฮ้ย..เพิ่งตี 2 เอง”  ทำไมมาเร็วจัง นัดตรงนี้เหรอ  เป้าหมายจอดรถแบ๊บเดี๋ยว  อาเฮียก็เดินลงจากรถเลย อาการน่าเป็นห่วงเชียว  เมาแบบ..ห..มา..ไม่แด๊ก เลยหละ!   เฮียลงจากรถก็เดินแอ่นไปแอ่นมา  โบกมือบ๊ายๆ  เดินไปอีกทาง   พอเป้าหมายออกรถ  นักสืบก็สะกดรอยตามไปห่างๆ  ตามเส้นทางที่เธอถนัดมาก  ซ๊อกแซ็กไปตามซอยเล็กซอยน้อย  (รู้ทางมากกว่านักสืบบางคนอีก)   ขับไปขับมา เธอไปโผล่ที่คอนโดเดิมที่มาเมื่อวานอีก  เฮ้ย!  ทำไมไม่กลับบ้าน   ขี้เกียจขับรถเหรอ ก็พักที่คอนโดเฮียให้ก็สิ้นเรื่อง  จะมาเปลื่องค่าเช่าทำไม   

            ตอนเช้าโทรรายงานเฮียทราบถึงพฤติกรรม  เฮียบอก “ งงว่ะ”  ไม่รู้เหมือนกัน  “เอางี้มั้นเฮีย  ให้นักสืบเช่าห้องพักรายวันที่คอนโดนั้นแล้วกัน พักรอที่นั่นแหล่ะ ดูซิมันจะเข้าไปอีกมั้ยวันนี้”  เฮียบอก  “  ได้คะเฮี้..ย เอ้ยปล่าว  เฮียอยากรู้ ว่ามันอยู่กับใคร”

            วันที่สามของการปฎิบัติภาระกิจของนักสืบ  นอนรออยู่แล้ว  ขับรถเข้ามาแล้วเวลาเดิมเลย   แบบนี้ไม่พักชั่วคราว    คงจะอยู่ถาวรแน่ๆเลย    เมื่อเป้าหมายเดินเข้าคอนโดนักสืบคอยสังกตการณ์อยู่  เห็นเป้าหมายเดินเข้าไปที่ห้อง 5XXX    ในห้องมีชายหนุ่มอาศัยอยู่ด้วย   อะไรกันเนี้ย   โทรรายงานเฮียก่อนดีกว่า  (ไม่ใช่เสือกนะ )แต่เป็นหน้าที่ของนักสืบที่ปฏิบัติงาน และต้องรายงานให้ผู้ว่าจ้างทราบตลอด  พอเฮียทราบข่าว น้ำเสียงบอกเลยว่าเคลียดจัดเชียว   เฮียวางสายไปสักพัก  ก็โทรกลับมาหานักสืบ  และได้ระบายความในใจหลายอย่าง นักสืบอย่างอำนวยพร ก็ต้องปลอบใจให้กำลังใจซะหน่อย“อย่าคิดมากเลยคะเฮีย  เฮียยังมีเมียและลูกรออยู่ที่บ้านอีก  ที่ยังรักเฮียจริงใจ   ขอโทษนะเฮีย ถามหน่อยเถอะ เฮียทำแบบนี้เมียที่บ้าน ไม่สงสัยเลยเหรอ”  เฮียบอกว่า  “ผมจะกลับเวลานี้ทุกวัน ผมบอกเมียว่าผมยังเคลียร์งานไม่เสร็จ แต่ผมก็ไปหาเมียน้อยทุกวัน  จะกลับบ้านตรงเวลาทุกวัน   เขาก็ไม่สงสัยอะไร  เมื่อก่อนผมเป็นคนเที่ยวเสเพลมากทั้งดื่มทั้งดูด (บุหรี่)  พอมาเจอเค้าที่สถานบันเทิง เขาเป็นนักร้อง สงสารก็เลยบอกเลิกเถอะ พี่จะเลี้ยงดูเธอเอง  ผมขุดเขามาจากนรกเลยนะ  เขาบอกว่ารักผมคนเดียว  ทำไมถึงทำแบบนี้กับผม  (เฮียพล่ำสารพัด) “ผมรักเขาม๊าก มาก มากยิ่งกว่าเมียผมอีกนะ” แต่ถึงจะรักเขามากยังไงผมก็เลือกลูกเลือกเมียผมนะ  ก็ดี! ผมจะกลับไปตัวผมซะที  เหมือนยกภูเขาออกจากอกเลยนะ ได้รู้ความจริงแบบนี้ผมสบายใจมากเลย   ผมไม่รู้จะคุยกับ  กล้าคุยกับนักสืบนี่แหล่ะ   เรื่องนี้ไม่มีใครรู้เรื่องของผมเลยนอกจากนักสืบ  ผมไม่เคยเล่าให้ใครฟัง    วันนี้ได้ระบายอะไรหลายอย่าง ขอบคุณมากนะคร้าบ (นักสืบ) ที่ช่วยผมให้ตาสว่างซะที  ผมจะกลับไปเป็นคนดีแล้วนะ  กลับไปดูแลเมียดูแลลูกผมเต็มที่ซะที  ผมจะได้ลดค่าใช้จ่ายไปอีกเยอะ  คิดไปคิดมาก็สงสารลูกเมียขึ้นมา   ”นี่เป็นคำพูกที่ออกจากปากผู้ว่าจ้างทั้งหมด”

            นักสืบก็ดีใจนะ  ที่สามารถช่วยคนเล...............ว  ที่เคยนอกใจเมียหลวง  กลับมาสำนึกได้  กลับตัวกลับใจซะที    ครอบครัวจะได้อบอุ่น  อยู่กันแบบมีความสุขสมบูรณ์ในชีวิต  “ผมตาสว่างแล้วครับ” เป็นเสียงของเฮีย

            นักสืบช่วยได้นะค๊ะ  มีปัญหาไม่สบายใจโทรมานักสืบได้คะ  ยินดีรับใช้ ให้คำแนะนำ ให้คำปรึกษา เป็นเพื่อนคุยแก้เหงา เป็นศิรานีด้วยคะ  

จากการทำงานเครสนี้ทให้นักสืบรู้ว่า  ชายหลายๆคน รักเมียน้อยมากกว่าเมียหลวงซะอีก   แต่ถึงยังงัย  ท้ายที่สุดก็ต้องเลือกครอบครัวก่อนเสมอ 

แต่ถ้าการกระทำนั้นเกิดขึ้นในครอบครัว  เมียหลวงไม่เอาใจใส่ ในทุกๆเรื่อง หรือเมียหลวงเรื่องมาก  คุณก็อาจจะเสียผัวไปก็ได้คะ

    อยากลืมน่ะคะมีปัญหาปรึกษาได้ที่กุ้ง “ อำนวยพร   มณีวรรณ์”

โทร089-6695026 , 02-9485700  นักสืบเอกชน  สืบทุกเรื่อที่คุณอยากรู้