สัญญาซื้อขายที่ดินอยู่ในความครอบครองของจำเลยตั้งแต่ก่อนฟ้อง แต่จำเลยมิได้นำเข้าสู่สำนวน

บทความวันที่ 28 เม.ย. 2563, 09:41

มีผู้อ่านทั้งหมด 1165 ครั้ง

เอกสารแนบท้ายอุทธรณ์ฎีกาที่มิได้นำสืบไว้ในศาลชั้นต้น รับฟังเป็นพยานไม่ได้

             สัญญาซื้อขายที่ดินอยู่ในความครอบครองของจำเลยตั้งแต่ก่อนฟ้อง แต่จำเลยมิได้นำเข้าสู่สำนวน เพิ่งจะนำมาแรบท้ายฎีกาจึงเป็นการนำเอกสารเข้าสู่สำนวนโดยไม่ชอบด้วยกฎหมาย และไม่มีเหตุเพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม ศาลจังไม่รับฟังพยานหลักฐานนั้นได้

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 90/2545
              สัญญาซื้อขายที่ดินที่จำเลยแนบมาท้ายฎีกาและขอให้สืบพยานใหม่นั้น มิได้เข้าสู่สำนวนคดีโดยชอบด้วยกฎหมาย โจทก์ไม่มีโอกาสหักล้างข้อเท็จจริงหรือโต้แย้งเอกสารดังกล่าวได้ ทำให้โจทก์เสียเปรียบในการต่อสู้คดี เอกสารดังกล่าวอยู่ในความครอบครองของจำเลยฝ่ายเดียวมาตลอด จำเลยย่อมรู้ถึงความมีอยู่ของเอกสารตั้งแต่แรกที่โจทก์ฟ้องคดี แม้จะค้นหาเอกสารไม่พบก็อาจดำเนินการอื่นตามกฎหมายได้ การที่จำเลยยื่นเอกสารดังกล่าวในชั้นฎีกาโดยฝ่าฝืนต่อกฎหมายและไม่ใช่เพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม จึงไม่อาจรับฟังเป็นพยานหลักฐานได้ ทั้งศาลชั้นต้นสืบพยานของคู่ความเสร็จและพิพากษาคดีแล้วกรณีไม่มีเหตุจะให้สืบพยานจำเลยใหม่

ตัวบทกฎหมายอ้างอิง
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง
มาตรา 87  ห้ามมิให้ศาลรับฟังพยานหลักฐานใดเว้นแต่
(1) พยานหลักฐานนั้นเกี่ยวถึงข้อเท็จจริงที่คู่ความฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดในคดีจะต้องนำสืบ และ
(2) คู่ความฝ่ายที่อ้างพยานหลักฐานได้แสดงความจำนงที่จะอ้างอิงพยานหลักฐานนั้นดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา 88 และ 90 แต่ถ้าศาลเห็นว่า เพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม จำเป็นจะต้องสืบพยานหลักฐานอันสำคัญซึ่งเกี่ยวกับประเด็นข้อสำคัญในคดี โดยฝ่าฝืนต่อบทบัญญัติของอนุมาตรานี้ ให้ศาลมีอำนาจรับฟังพยานหลักฐานเช่นว่านั้นได้