ถ้าชีวิตเรามีความสุขดีอยู่แล้ว ไม่ถูกเจียดเวลา ไม่เดือดร้อนเรื่องเงินทอง

บทความวันที่ 27 พ.ย. 2555, 00:00

มีผู้อ่านทั้งหมด 9553 ครั้ง

ลูกใครหว่า

ถ้าชีวิตเรามีความสุขดีอยู่แล้ว ไม่ถูกเจียดเวลา ไม่เดือดร้อนเรื่องเงินทอง เขายังรับผิดชอบ และรักเราอยู่ แคร์เราอยู่   เราควรปิดตาไว้ข้างหนึ่ง ถ้าเรารู้เรื่องเขามาก เขาคงไม่แคร์เราอีกต่อไป เราก็จะกลายเป็นหมาหัวเน่าซะเอง  เรื่องอะไรๆ ก็เกิดได้เสมอ

            เสียงโทรศัพท์ดังแต่เช้า “สวัสดีคะ” “ คุณกุ้งหรือเปล่าคะ” “ใช่คะ” “ พี่เคยดูรายการวีไอพีนานมากแล้ว พยายามหาชื่อคุณในเน็ต ตอนนั้นพี่นั่งดูทีวี  ยังนั่งขำหัวเราะคุณเลยว่าอาชีพแบบนี้มีด้วยเหรอ “พี่ขอแนะนำตัวก่อน พี่ชื่อพรรณนะ  มีเรื่องจะปรึกษาคะและให้ช่วย ขอเล่าก่อนนะค๊ะ สามีพี่เขาเป็นคนดีมาก ๆ เขากลับบ้านตรงเวลาทุกวัน ไม่เคยไปค้างที่ไหนเลย วันเสาร์-อาทิตย์ เราก็จะไปเที่ยวด้วยกัน เราอยู่ด้วยกันมา 30 ปีแล้ว ไม่มีลูก เขาเชื้ออ่อน หมอบอกมีลูกยาก  เราทำธุรกิจด้วยกัน เปิดร้านขายเฟอร์นิเจอร์ รับติดตั้งบ้าง สามีมีหน้าที่ ไปพบลูกค้า บางครั้งก็ส่งของบ้าง ไปตรวจงานตามไซค์งานที่รับติดตั้ง” “ชีวิตพี่ก็มีความสุขดีนะคะ แล้วพี่กลุ้มใจเรื่องอะไร”  “เมื่อสองสามอาทิตย์ที่ผ่านมา พี่ได้ยินสามีพี่คุยโทรศัพท์กับเด็กคนหนึ่ง พูดจาไพเราะเชียว ทั้งๆ ที่สามีเป็นคนไม่ชอบเด็ก   พี่ก็เฉยๆ นะ แต่เมื่อคืนพี่เห็นเศษกระดาษที่เขียนด้วยลายมือ อยู่ในกระเป๋ากางเกงสามีพี่ เขียนว่าเบอร์ป๊า ก็เป็นเบอร์โทรมือถือสามีพี่ บ้านแม่ 02-55544xx    ลงชื่อเด็กหญิงหัทยา พี่แปลกใจมาอยู่ในกระเป๋าสามีพี่ได้ไง  พี่จะให้คุณกุ้ง ช่วยไขปริศนาให้ มันคืออะไรกันแน่ ช่วยติดตามพฤติกรรมสามีพี่ซัก 2 สัปดาห์ ถ้าไม่มีอะไรจะได้สบายใจ ครั้งแรกนะที่ใช้บริการนักสืบ  เธอเล่ารายละเอียดให้ฟังและบอกข้อมูลของสามี  ให้เริ่มงานพรุ่งนี้เลยนะคะ  

          เช้าวันพุธ ดิฉันพร้อมทีมงานไปประจำจุด พร้อมปฏิบัติงานจอดรถหน้าปากซอยบ้าน เวลาผ่านไปสองชั่วโมงยังไม่เห็นเป้าหมายออกมา ไม่นานมีเสียง กริ๊งๆ เธอโทรมาบอกว่าสามีจะออกประมาณบ่ายโมง ตอนนี้กำลังเคลียร์งานกับลูกน้องอยู่ จะไปไซค์งานที่บางปู สมุทรปราการ”  “ค่ะพี่”  ยังมีเวลาเราไปหาอะไรกินก่อนดีกว่า  อิ่มหน่ำสำราญ แล้วเข้าประจำจุดเช่นเดิม  ขยับรถกำลังจะจอด โน่นเป้าหมายมาแล้ว เราตามไปทันที เป้าหมายไม่ได้ไปที่ไซค์งานที่สมุทรปราการ อย่างที่ผู้ว่าจ้างบอก  ขับไปจอดที่ปั๊ม นั่งคุยโทรศัพท์ในรถ  เสร็จแล้วก็ไปหมู่บ้านแห่งหนึ่ง  มีคนยกตู้เย็นและเครื่องซักผ้าใส่รถ แล้วขับออกไป  ทิ้งปริศนาไว้ให้นักสืบ  “ที่นี่บ้านใคร” เป้าหมายเอาตู้เย็นและเครื่องซักผ้า ไปร้านซ่อม ไปโฮมโปรซื้ออุปกรณ์ก่อสร้างเข้าไซค์งานย่านบางนา  และไปอีกหลายไซค์    เข้าบ้านประมาณสามทุ่มเศษ ไม่ผิดเวลาอย่างที่เธอบอก  เธอบอกว่าบ้านที่เป้าหมายเข้าไปเมื่อเช้าเป็นบ้านเช่าของเธอเอง ไม่มีปัญหา ไว้พรุ่งนี้ไปเริ่มใหม่

วันนี้เป้าหมายออกจากบ้านเร็ว ไปตามไซค์งานต่างๆ บางไซค์เป็นหมู่บ้านใหญ่มาก ซึ่งไม่อนุญาตให้บุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องเข้า  เป้าหมายออกด้านหลังได้  บางทีเราก็รอเก้อ  เมื่อได้โอกาสเหมาะ เป้าหมายเผลอ ส่งมือติด GPS  เข้าไปประชิดเลยใช้เวลา 30 วินาที ติดอุปกรณ์สำเร็จ  เราไม่กลัวเป้าหมายหลุดแล้ว  เรามีตัวช่วยสัญญาณ GPS  ใช้ได้ดีมาก ไปดักที่ไซค์งานกันดีกว่า  เราติดตามเป้าหมายมาเป็นเวลา 7 วัน   ยังไม่มีอะไรผิดปกติเลย  ทำงานตลอด   เลิกงานเข้าบ้านตามเวลาเป๊ะเลย  “ถ้าไม่มีอะไรพี่ก็จะได้สบายใจ ..แต่ยังข้องใจอยู่นะว่าเด็กคนนี้มาเขียนให้แฟนพี่ทำไม  คุณกุ้งตามต่อไปอีก 7 วันนะ”    เธอบอก  “ได้คะพี่” เริ่มงานสัปดาห์ใหม่ 3 วันแรกก็ยังเหมือนเดิม เป้าหมายเป็นคนขยันมาก  แต่เอ๊ะที่พระราม 4 เขามีไซค์งานหรือเปล่า เขามาทำอะไรที่ชุมชน   เป้าหมายจอดรถใต้ทางด่วน และเดินเข้าไปในชุมชนไปบ้านหลังหนึ่ง     ไม่นานเป้าหมายก็เดินออกมาพร้อมหญิงอายุประมาณ 30 เศษๆ คนหนึ่ง จูงมือเด็กชายอายุประมาณ 3 ขวบออกมาด้วย   เขาเป็นใครกัน  หลังจากนั้นทั้งหมดก็เดินไปขึ้นรถ   เป้าหมายขับออกไปที่สถานีขนส่งสายใต้  จอดรถที่ลานจอด เป้าหมายอุ้มเด็กลงไป มีหญิงคนนั้นเดินตามไปด้วย หายไปข้างในประมาณ 30 นาที เดินออกพร้อมกัน เขามาทำอะไรกันหญิงคนนี้ เป็นเมียน้อยเหรอ  แต่เธอบอกว่า  เด็กคนนั้นเป็นหญิงนี่น่า  รึว่ามีลูกหลายคน (นักสืบเริ่มจินตนาการต่างๆนานา เพื่อหาความจริง)ะ  เป้าหมายพาหญิงและเด็กมาส่งที่บ้านเดิม  แล้วก็กลับบ้านตรงเวลา เราตัดประเด็นที่อื่นออกไป เหลือไว้ที่ชุมชนพระราม 4 แห่งนี้ ว่าเขาเกี่ยวข้องกันอย่างไร  วันนี้เป็นวันเสาร์ เราจับสัญญาณ GPS   ตั้งแต่เป้าหมายออกจากบ้าน มุ่งหน้าบางนา-พระราม 4  ทีมงานไปดักทันที   เป้าหมายจอดรถได้เข้าไปในบ้านหลังเดิม รับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งออกมาด้วย อายุประมาณ 9 ขวบ ผิวขาวน่ารัก ท่าทางดูสนิทสนมกัน เป้าหมายพาเด็กไปเดินเล่นโลตัสใกล้บ้าน  ไปกิน KFC  กินไอศรีมกันอย่างมีความสุข  ดิฉันเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ  คอยฟังว่า คุยอะไรกันได้ยินเด็กเรียกว่า “ปะป๋า ” ชัดสองหูของดิฉันเลย   เป้าหมายแทนตัวเองว่า “พ่อ”   เวลาผ่านไปสามชั่วโมง  เป้าหมายพาเด็กไปส่งที่บ้านและขับรถกลับบ้าน วันนี้เป้าหมายไม่ทำงาน     ทำเหมือนไม่มีเกิดขึ้น 

วันอาทิตย์เธอบอกว่าตอนเช้าเป้าหมายจะไปธุระและบ่ายจะทานข้าวกับเธอ  คุณกุ้งมาตามเหมือนเดิมนะ  เป้าหมายออกจากบ้าน 10 โมงเช้า  ขับรถตรงไปที่ชุมชนพระราม 4 ไปบ้านหลังเดิม  และรับเด็กหญิงคนเดิมออกมาพร้อมมีหญิงแก่คนหนึ่ง ซึ่งเด็กเรียกว่า “ยาย”  ออกไปทานสุกี้ที่ห้างใกล้บ้าน   แต่ไม่เห็นแม่ของเด็กหญิง  ดิฉันได้เล่าให้เธอฟัง แต่ก็บอกเธอว่า “อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้”   เพราะเรายังไม่รู้ความจริง ดิฉันบอกกับเธอว่าเวลาที่เหลือ  สืบหาข้อมูลดีกว่า จะได้รู้ว่าเด็กคนนี้เป็นใครกันแน่..

ดิฉันพร้อมทีมงานลงพื้นที่ไปหาข้อมูลโรงเรียนเด็ก ชื่อ-นามสกุล ชื่อพ่อ-แม่ ครบถ้วนเรียบร้อยแล้ว โทรหาเธอบอกรายละเอียด เธอบอกว่าชื่อพ่อเด็กเป็นชื่อสามีเธอ  เด็กใช้นามสกุลสามีเธอด้วย ลงชื่อในใบเกิดว่าเป็นบิดา ใจเย็นๆ คะ “พี่ควรทำยังไงดี”  เสียงเธอสั่นเครือไปหมด พี่ไม่ต้องทำไรอะไรทั้งนั้นแหล่ะ  อยู่ของพี่แบบนี้ สามีพี่เขารักพี่  แคร์พี่ทุกอย่าง เขาเป็นคนดีอย่างที่พี่บอกจริงๆ เขาทำงานหนักถึงเวลากลับบ้านตรงเวลา  เรื่องอื่นอาจเป็นความรับผิดชอบนะ  แต่ยืนยันได้เลยไม่มีเรื่องชู้สาวแน่”  ดิฉันปลอบใจเธอ    เธอเห็นด้วย  ถ้าไปบอกว่ารู้ความลับเขาไม่เมื่อไหร่ “บ้านแตกแน่”   ฝากถึงแม่บ้านเมียหลวงทั้งหลายด้วยนะคะ