ผัว...สวมเขา

เคสที่นักสืบจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ก็เป็นเคสที่ถูกหลอกจนตายใจเหมือนกันค่ะ    แตกต่างกันตรงที่ว่าผู้ที่ถูกหลอกจนตายใจนี้เป็นผู้หญิง   ไม่ใช่ผู้ชายอย่างร้ายแรง    จะน่าเศร้าเหมือนกับรายที่แล้วหรือไม่อย่างไรเรื่องนี้ผู้จ้างวานและสามีมีกิจการร้านถ่ายรูปโดยสามีจะเป็นคนดูแล ส่วนเมียต้องอยู่บ้านดูแลลูก เพราะลูกยังเล็กอยู่มาก  แล้วบ้านกับร้านก็อยู่คนละที่กันมาระยะหลังๆ    สามีชอบอ้างกับภรรยาบ่อยๆ ว่า    ปิดร้านแล้วขี้เกียจขับรถกลับบ้าน   จะนอนที่ร้านเลย   ทีแรกเมียก็ไม่ได้เอะใจสงสัยอะไร เพราะเห็นงานที่ร้านยุ่งๆ      คิดว่าสามีคงเหนื่อย   แต่มารู้สึกไม่ชอบมาพากล    เพราะมันบ่อยมากๆ  อีกอย่างสามีน่าจะอยากกลับบ้านไปหาลูก  เพราะประสาคนเพิ่งจะมีลูกคนแรกก็น่าอยากกลับไปเล่นกับลูก    น่าจะต้องเห่อเป็นธรรมดา    ผู้จ้างวานเคยแอบมาดูสามีร้านในตอนกลางคืนครั้งหนึ่ง    ก็เห็นรถจอดของสามีจอดอยู่หน้าร้านจริง  แต่จะให้ตามดูทุกครั้งที่สามีไม่กลับบ้านก็ไม่ไหวเพราะลูกยังเล็กอยู่   ไม่มีปัญญา   จึงได้จ้างวานให้ดิฉันสืบดูพฤติกรรมของสามีให้

            พอตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว    ดิฉันและลูกทีมก็เริ่มทำงานทันที   วันแรกของการตามสืบนั้นตามข้อมูลที่ผู้จ้างวานให้มาก็คือ ร้านจะปิดตอน  3  ทุ่ม ดิฉันและทีมงานก็ไปซุ่มอยู่แถวนั้น  ก่อนที่ร้านจะปิดประมาณ   1  ชั่วโมง  วันแรกไปเฝ้าเป้าหมายตั้งแต่  2  ทุ่มถึงตี 1 เป้าหมายก็ไม่ออกข้างนอกเลยแสดงว่าเขานอนที่ร้านจริง   แต่ดิฉันและทีมงานก็ยังเฝ้าดูเป้าหมายนั่นอยู่ โดยจอดรถนอนที่ข้างถนนใกล้ร้านนั่นแหละ โชคดีที่มันเป็นถนนใหญ่  เลยมีคนสัญจรไปมาตลอดทั้งคืน เราจอดรถไว้ก็ไม่เป็นที่ผิดสังเกตแต่อย่างใด    มันเป็นย่านท่องเที่ยวด้วย  รถราก็เลยเยอะเป็นพิเศษ แต่ดิฉันก็ต้องทำตัวนิ่งสนิทอยู่ในรถด้วยนะ ร้อนก็ร้อน แต่ก็ต้องทน   และแง้มประตูไว้นิดหนึ่ง    เพื่อเอาอากาศหายใจ   ปวดฉี่ก็ปวด แต่ก็ไปฉี่ไกลไม่ได้หรอก เดี๋ยวเป้าหมายจะหายตัวไป   ก็หลบฉี่ข้างรถนั่นแหละค่ะ(เห็นมั่ยล่ะว่าอาชีพนักสืบไม่ใช่อาชีพที่สบายอย่างที่หลายคนมองหรอกค่ะถึงจะราย

ได้งานและทำงานไม่กี่วันก็เถอะ)  ก็เป็นอันว่าคืนแรกดิฉันเฝ้าเป้าหมายจนถึงตี 4 แต่ก็ไม่เจอที่ผิดปกติ   เป้าหมายไม่ได้ออกมาจากร้านเลย ดิฉันก็เลยกลับที่พัก   และโทรรายงานผู้จ้างวานว่า   สามีเขาไม่ได้ไปที่ไหน    นอนที่ร้านจริงๆ

                        พอคืนที่สองดิฉันก็มาเฝ้าเป้าหมายเวลาเดิม  พอประมาณ  3  ทุ่มเป้าหมายก็ปิดร้านทันที  ดิฉันคิดว่าเขาต้องออกมาข้างนอกแน่ๆ แต่ก็รออยู่นานจนเกือบอ่อนใจคิดว่าจะคว้าน้ำเหลวเหมือนคืนก่อนแต่พอเฝ้าดูถึงประมาณ 5 ทุ่มเศษ เป้าหมายก็ออกจากร้าน   คิดว่าเขาอาจจะไปเที่ยว  เพราะเมียเขาบอกว่า   สามีเป็นคนชอบเที่ยวกลางคืนมาก   แต่เปล่าหรอก พอขับรถตามเป้าหมายไปเรื่อยๆ  เป้าหมายกลับขับรถไปยังบ้านหลังหนึ่ง    ในหมู่บ้านของคนที่มีฐานะพอสมควรทีแรกดิฉันก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นบ้านใคร (มารู้ทีหลังว่าเป้าหมายซื้อให้เมียน้อยอยู่) พอดิฉันเห็นดังนั้น ก็ไม่ได้โทรรายงานผู้ทันทีจ้างวานเหมือนเคสอื่นๆ  หรอกค่ะ  เพราะอย่างที่บอก   ผู้จ้างวานยังมีลูกเล็กๆ อยู่   เขาคงเลี้ยงลูกเหนื่อยมาทั้งวันและอาจจะหลับไปแล้วก็ได้ เพราะมันเกือบเที่ยงคืนแล้ว    เอาไว้รายงานผลทีเดียวเลยดีกว่า    ถึงรายงานไปเขาก็ออกมาดูไม่ได้   และหลังจากนั้นที่เป้าหมายเข้าไปในบ้านหลังนั้นแล้ว   ดิฉันก็จอดรถนอนเฝ้าอยู่แถวๆ  นั้น  รอดูว่าเขาจะออกจากบ้านเวลาไหน    ปรากฏว่าเขาไม่ได้ออกมาเลยจนกระทั่งตอนเช้า   ซึ่งพอตอนเช้าดิฉันก็ขับรถวนอออกมาก่อน   แล้วค่อยขับเข้าไปในหมู่บ้านนั้นอีกครั้ง   เพราะถ้าจอดนิ่งๆนานๆ   จะเป็นที่สังเกตของคนแถวนั้นได้พอตอนเช้าก็เห็นเป้าหมายอุ้มเด็กเล็กๆ คนหนึ่งออกมาที่หน้าบ้านพร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่ง   ดูแล้วอารมณ์ประมาณพ่อแม่ลูกยังงั้นเลย   ดิฉันก็ทำทีไปสืบหาข้อมูลจากคนแถวนั้นอีก   ซึ่งก็ได้ความว่า  อ๋อ!บ้านนี้เขาอยู่กัน 3 คน  พ่อแม่ลูก เราก็  อ้าว! 3  คนพ่อแม่ลูกกับผัวชาวบ้านนี่หว่า

            พอเก็บหลักฐานได้ประมาณหนึ่งแล้ว   ดิฉันก็โทรรายงานผู้จ้างวานทันที   พอเขาได้ยินเท่านั้นแหละ  เหมือนจะเป็นลมล้มลงตรงนั้นทันทีเลย  คงเสียใจเพราะโดนสามีหลอก  แถมยังหลอกถึงขนาดไปมีลูกกับเมียน้อยด้วยไม่ใช่แค่มีเมียน้อยธรรรมดาเท่านั้น  ลูกกับเมียน้อยก็อายุประมาณ   1 ขวบแล้ว   ซึ่งลูกของเมียหลวง   ที่ถูกต้องตามกฎหมายยังไม่ถึงขวบเลย   คิดดูว่าสามีอยู่บ้านช้อนกับเมียหลวงเลยค่ะ   พอดิฉันได้หลักฐานไปให้ผู้จ้างวานเรียบร้อยแล้ว  ดิฉันก็ขอตัวกลับบ้านทันที   ส่วนเรื่องที่เขาจะจัดการยังไงต่อ    ก็คงแล้วแต่ใจเขา    ส่วนดิฉันถ้าจะมีใครสักคนเข้ามาในชีวิต   ก็ขออย่าได้จอประเภทหลอกจนตายใจอย่างนี้เลยนะคะ   หรือจะเป็นเจ้าชู้มากรัก   ก็ไม่ถ้าไหวเหมือนกัน   ขอคนรักเดียวใจเดียวและซื่อสัตย์ต่อกันดีกว่า     เพราะถ้าไม่รักไม่ชอบกันแล้ว   ก็สู้บอกมาตรงๆ  เจ็บตรงๆ  กันเลยดีกว่าค่ะ

            โดนสามีสวมเขาให้บนหัวกับมือออย่างนี้ มันเจ็บปวดไปทั้ง (หัว)   ใจเลยล่ะค่ะ!!

            ทุกข์อก...ทุกข์ใจ ปรึกษามาได้ที่  กุ้ง   “ อำนวยพร  มณีวรรณ์” ค่ะ  

                                    โทร  089-6695026, 02-9485700